Buxusmot - de plaag uit Azië

De zogenaamde buxusmot is een vlinder die oorspronkelijk uit Azië komt. In Duitsland is het vooral niet populair bij tuinbezitters en plantenkwekers omdat het een ernstige bedreiging vormt voor de inheemse flora.

De buxusmot – een insect met vele facetten

De Oost-Aziatische kleine vlinder komt pas sinds het midden van de 21e eeuw in Europa voor, nadat hij per schip vanuit Azië was geïntroduceerd door de import van voedsel en planten. Vooral in het rupsstadium kan het uiterlijk nogal onopvallende insect grote schade aanrichten aan buxus - vandaar de naam van het dier.

De rupsen zijn tot vijf centimeter lang en hebben een geelgroene kleur. Sommige exemplaren zijn donkergroen. Ze hebben zwart-witte strepen en opvallende witte vlekken waaruit dikke, lichtgekleurde borstelharen groeien. De kop van de rupsen is wit. Volwassen buxusmotten bereiken een maximale spanwijdte van 45 millimeter. Het voorste deel van een buxusmot is meestal wit met een bruine rand rond de randen. Ongeveer in het midden van het lichaam bevindt zich een lichtpuntje in de vorm van een halve maan.

De verspreiding van de buxusmot

De buxusmot komt oorspronkelijk uit Japan, China, India en Korea. Door de internationale handel woont hij nu echter ook in tal van Europese landen zoals Frankrijk, Nederland en Oostenrijk. Hij werd voor het eerst gezien in Duitsland in 2006. Sinds 2012 verspreidt de buxusmot zich ook snel in buurland Zwitserland.

Habitat van de kleine vlinder

De buxusmot zit graag op de gladde onderkant van verschillende soorten bladeren. In de regel zijn deze planten echter geen buxus. Omdat de buxusmot niet alleen een zeer bedreven vlieger is, maar ook een bijzonder snelle, vinden natuurlijke roofdieren het moeilijk om de kleine vlinder te vangen - net als mensen. Vrouwelijke buxusmotten leven slechts ongeveer acht dagen en zoeken in deze korte levensduur heel gericht naar buxusbomen waarin ze hun eitjes kunnen leggen.

• 

• 

Goed beschermd overwinteren de kleine rupsen die als gevolg van deze ovipositie ontstaan ​​tussen de bladeren en in fijne scheurtjes in de schors. Van deze bladeren bouwen ze speciale schuilplaatsen door de planten aan elkaar te lijmen en dienovereenkomstig te vormen. Hiervoor komt een heel specifiek vermogen van de rupsen bijzonder goed van pas: ze kunnen fijne draadjes produceren. Als er behoefte is aan een snelle ontsnapping, laten de dieren zich eenvoudig op deze draden naar de grond zakken.

De groene rupsen doorlopen zes, soms zelfs zeven verschillende stadia van ontwikkeling voordat ze uiteindelijk verpoppen. Tijdens deze fase gaan ze qua uiterlijk steeds meer lijken op de volwassen buxusmot - totdat het uiteindelijk vlinders worden. De verpopping vindt meestal plaats tussen maart en april. Precies in deze tijd zorgt de buxusmot voor de gevreesde bladval van de buxus.

Hoe giftig is de buxusmot eigenlijk?

Inmiddels is bekend dat de buxusmot tijdens zijn bestaan ​​als larve maar liefst 70 verschillende gifstoffen uit de buxus haalt. Door deze gifstoffen worden de kleine diertjes onaantrekkelijk voor roofdieren en worden daardoor gespaard. Uitzonderingen bevestigen echter ook hier de regel: het komt wel eens voor dat inheemse zangvogels de giftige rupsen aan hun jongen voeren of de rupsen zelf opeten.

Hoe kan de buxusmot effectief worden bestreden?

Preventie is in dit geval bijzonder belangrijk. Uiterlijk vanaf maart dienen de buxus gecontroleerd te worden op aantasting door de buxusmot. Daarnaast kunnen speciale sprays worden gebruikt - maar deze moeten zo snel mogelijk en met voldoende druk worden gebruikt. Effectieve preparaten zijn verkrijgbaar in elke goed gesorteerde gespecialiseerde markt voor landbouw of in winkels voor tuinbenodigdheden. Vooral de stoffen thiacloprid en acetamiprid worden veel gebruikt. Feromoon- of lichtvallen helpen ook effectief tegen aantasting door de buxusmot. Daarnaast kunnen tuinbezitters met een hogedrukstraal de vlinder van de bomen halen.

Ik zag alleen deze uitweg. Hij was overal. 🙁

meer foto's hier >>>