Wielkanoc na zdjęciu

Mało które święto w cyklu rocznym charakteryzuje się tak różnorodną symboliką jak Wielkanoc: z jednej strony dramatyczne sceny ukrzyżowania, z drugiej żywe motywy wiosenne. Przyczyną tego kontrastującego języka wizualnego jest zderzenie różnych wpływów. Podczas Wielkanocy spotykają się najróżniejsze kultury i zwyczaje – i dają jej więcej środków wyrazu niż jakiekolwiek inne wydarzenie sezonowe.

Wielkanoc jako święto świateł

Pochodzenie tego, co dziś obchodzimy jako Wielkanoc, jest takie samo na całym świecie: słowo to oznacza „zmartwychwstanie” w prawie każdym języku na ziemi – niezależnie od tego, czy Wielkanoc obchodzona jest jako święto świeckie, czy kościelne. Bogini Eos ucieleśniała już świt dnia w starożytnej Grecji. Jej imię znajduje odzwierciedlenie w angielskim słowie Wschód - kierunek, w którym wschodzi słońce. Nawet Biblia dowodzi, że Wielkanoc została nazwana na cześć tego codziennego naturalnego spektaklu. Według niej Jezus opuścił swój grób wczesnym rankiem – co zbiega się ze świtem i zmartwychwstaniem.

Temu sposobowi patrzenia na Wielkanoc odpowiada często używany obraz słońca. Dzieła pod wpływem chrześcijaństwa przedstawiają swoje aureole jako niewątpliwy znak drogi do światła. Świeckie przedstawienia biorą to dosłownie, ponieważ tutaj słońce pojawia się jako symbol dłuższych dni i rosnących temperatur. Zwykle wabi to ludzi na zewnątrz, gdzie w trawie czekają inne niepowtarzalne motywy wielkanocne: jaskrawo kolorowe jajka.

Wielkanoc jako święto jajek

Mają też swoje korzenie w wierze chrześcijańskiej. Na przedstawieniach świętych krwistoczerwone produkty z kurczaka uosabiają śmierć Jezusa – z której wyłania się on równie niedawno jak pisklę z muszli. W okresie Wielkiego Postu, ustanowionego później między Środą Popielcową a Wielkim Czwartkiem, zakazano spożywania jaj. Aby zachować codzienne szpony do Wielkanocy, konserwowano je przez gotowanie. Dodane części roślin lub ekstrakty nadawały im różne odcienie, aby móc odróżnić pierwsze jaja od późniejszych okazów.

W różnych częściach Europy ta manipulacja została udoskonalona w sztuce. Podczas gdy kolorowe misy w regionie słowiańskim były ozdobione drobnymi żłobionymi wzorami, Serbołużyczanie stosowali ozdoby woskowe na Wielkanoc. Z tych technik rozwinęły się inne zwyczaje, takie jak wydmuchiwanie jaj i całkowite malowanie lub szydełkowanie jaj. Razem ze słodyczami robią drobne upominki, których dzieci muszą szukać w ogrodzie na Wielkanoc.

Nowocześnie interpretowana Wielkanoc w regionalnych zwyczajach

Ale poza kolorowymi jajkami ustanowiono również rytuały, które są ściśle związane z Wielkanocą. W niektórych regionach zwyczajem jest spryskiwanie młodych kobiet zimną wodą, aby zachować ich piękno. Praktyka powinna opierać się na wersecie z Biblii, który oczywiście był bardzo urozmaicony i ma na celu przede wszystkim wspólną zabawę.

Nawet tradycyjna jazda wielkanocna prawie nie przypomina podstawowej idei. Zamiast jak najszybciej zanieść wiadomość o zmartwychwstaniu Pana do następnej wioski, kilkuset jeźdźców zbiera się w Wielkanoc na barwne procesje przez okoliczne społeczności.

Rytuał rozpalania wielkich ognisk na Wielkanoc został przejęty z krajów północnych. Mieszanie się kultur staje się tu szczególnie wyraźne, ponieważ wydarzeniu temu zawsze towarzyszy żywiołowa atmosfera i tańce. Z budzącym podziw zmartwychwstaniem w Wielkanoc, ten stosunkowo młody zwyczaj łączy tylko światło – i oczywiście radość z tego, co ma nadejść.